Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Άρθρο απο το eyedoll.gr (4) "Ζωντανή βιβλιοθήκη - Δυο φορές γυναίκα"

Ζωντανή βιβλιοθήκη - Δυο φορές γυναίκα

Πέρασε πολλές φορές από το μυαλό μου το ερώτημα αν πρέπει να γράψω για τη Ζωντανή Βιβλιοθήκη. Γιατί είναι ένα βαθιά ανθρώπινο και ευαίσθητο θέμα. Επειδή είχα την εμπειρία της, φοβήθηκα μην τυχόν και δεν ήμουν αντικειμενική.
Όταν άκουσα για τη Ζωντανή Βιβλιοθήκη πρώτη φορά, γούρλωσα τα μάτια σαν μικρό παιδί.
Ζήτησα πληροφορίεςαπό αληθινό ενδιαφέρον και όταν κατάλαβα τι είναι και αποφάσισα να λάβω μέρος ως «βιβλίο», συναντήθηκα με την υπεύθυνη κ. Ζωή Κόκαλου, για τις λεπτομέρειες και φυσικά τις απαραίτητες διευκρινίσεις για το αν πληρώ τις προϋποθέσεις ώστε να «διαβαστώ».
Εδώ να σημειώσω ότι δεν έχω γνωρίσει πιο αλτρουιστή άνθρωπο. Με συνεπήρε το μυαλό της. Ή μάλλον, ο τρόπος που αντιλαμβάνεται τον άνθρωπο και δη, αυτόν που κουβαλάει την όποια ιδιαιτερότητα στη ζωή του.
Κάτι το καλοκαίρι, λίγο η απασχόληση μου με τη συγγραφή της βιογραφίας μου και με αρκετή σιγουριά για την αλήθεια μου που εκσφενδονίζω ως λέξεις χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος, δεν βρέθηκα σε πολλές συναντήσεις της ομάδας πριν την εκδήλωση.
Αλλά την ημέρα της «ανάγνωσης» στα τέλη Ιουλίου, μέσα σε μια αποπνικτική ζέστη, ήμουν παρούσα στο ΒΟΟΖ, γεμάτη περιέργεια και αδημονία, από τις έξι η ώρα.
Σε έναν πάγκο τύπου γραφείου πληροφοριών, δυο- τρεις εθελόντριες, υποδέχονταν τους «αναγνώστες» -το κοινό- εξηγώντας περί τίνος πρόκειται.
Τα «βιβλία» είχαμε συγκεντρωθεί στο «ράφι» -ένα μικρό χώρο- περιμένοντας να «διαβαστούμε». Ομολογουμένως, ήμασταν πλούσια «βιβλιοθήκη».
Μια νεαρή κοπέλα, λεσβία, με τον «τίτλο» της. Εγώ, με το γνωστό πια «Μισή ή δυο φορές γυναίκα;». Ένα αγόρι, gay οροθετικός, τόσο γλυκός και συνάμα τόσο αισιόδοξος. Ο σύντροφος του με τον τίτλο «Ζώντας με έναν οροθετικό». Μια κοπέλα με προβλήματα όρασης. Ένας μετανάστης, με δεκάδες άλυτα θέματα σε μια ξένη χώρα που ναι μεν τον δέχτηκε, αλλά τον πέταξε στην Ομόνοια. Ένας άλλος ομοφυλόφιλος με διπλό τίτλο: Άθεος. Με σοκάρισαν όμορφα οι γνώσεις του και οι απόψεις του για το θέμα των θεών ανά τον κόσμο, που είναι και πολλοί.
Σίγουρα ξέχασα πολλά παιδιά να αναφέρω. Ήταν όμως τόσο έντονη, συγκινητική και ενδιαφέρουσα βραδιά, που ελπίζω να συγχωρούμαι.
Πρώτη μου φορά άλλωστε βρέθηκα εκεί.
Όταν άρχισε η προσέλευση του κόσμου -των «αναγνωστών»- μας ειδοποιούσαν οι «βιβλιοθηκάριοι» εθελοντές, ότι κάποιος θέλει να διαβάσει το τάδε βιβλίο.
Είχαν ήδη αναρτηθεί οι «τίτλοι» μας σε κεντρικό σημείο.
Τριγύρω δεκάδες τραπέζια σε ασφαλή απόσταση, να μη μπερδεύονται οι φωνές, οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις.
Όσα περίεργα γεγονότα και αν συνέβησαν στην αλλόκοτη ζωή μου, όσες ατραπούς κι αν διάβηκα, όση απαξίωση κι αν είδα σε αρκετά βλέμματα σ’ αυτή τη διαδρομή, ποτέ δεν έπαψα να πιστεύω στους ανθρώπους.
Κι εκείνη τη βραδιά δικαιώθηκα για άλλη μια φορά.
Θα μίλησα, ούτε κι εγώ θυμάμαι με πόσα άτομα. Είκοσι λεπτά είχαμε στη διάθεση μας με κάθε «αναγνώστη».
Νέοι, μεγαλύτεροι, αγόρια, κορίτσια κάθε λογής ηλικίας, ήθελαν να μάθουν, να δουν όσο πιο βαθιά γίνεται και φυσικά να καταλάβουν πώς βιώνεις τη διαφορετικότητα σου. Σε όποια μορφή από αυτές που έχει συνηθίσει η κοινωνία να αποκαλεί φυσιολογικές, κατά το δοκούν.
Με συνάρπασαν δυο κυρίες άνω των εξήντα ετών, αδελφές μεταξύ τους, με το πόσο καίριες και ουσιαστικές ερωτήσεις μου έκαναν.
Με συγκίνησε μια μάνα που αγωνιούσε για το 17χρονο «αλλιώτικο» παιδί της και κρεμόταν απ’ τα χείλη μου σαν να ήμουν ο Θεός.
Οι πιο κοινές ερωτήσεις αφορούσαν το πώς δέχτηκαν τη διττή μου φύση οι γονείς μου, το ρατσισμό που έχω υποστεί και την ψυχοσύνθεση μου.
Δεν σταμάτησα να συνομιλώ για 5 ώρες τουλάχιστον. Όπως και όλα τα «βιβλία».
Αποκαμωμένη όταν τελειώσαμε, έφυγα απόλυτα χορτάτη. Όχι σαν λιοντάρι μετά τη λεία. Χορτάτη από υπερηφάνεια. Κάτι σαν παγώνι όταν ανοίγει εκείνη την πεντάμορφη ουρά.
Έστω και ένας να πήρε απάντηση στα ερωτηματικά του, μου ήταν αρκετό.

Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στα παιδιά «βιβλία», στους διοργανωτές, αλλά και ένα τεράστιο μπράβο. Σε όλους. «Βιβλία» και «Αναγνώστες».
Ζωή, σ’ ευχαριστώ για τη δυνατότητα που μου έδωσες να αισθανθώ τόσο μικρή και συγχρόνως τόσο μεγάλη.
Επόμενο ραντεβού στον Ωρωπό.

1 σχόλιο:

  1. Ζωντανή βιβλιοθήκη;
    Από ότι περιγράφεις πρέπει να ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον το όλο θέμα.
    Ένα μπράβο λοιπόν στην κ. Κόκαλου και ένα μεγαλύτερο σε εσένα που συμμετείχες και στα υπόλοιπα παιδιά.

    Σου εύχομαι καλή, δημιουργική χρονιά γεμάτη αγάπη και χαμόγελα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή